Fundament
Opgegroeid in een artsengezin met praktijk aan huis, kon ik al jong kijken naar mensen en hun verschillen. Dit gaf mij een brede basis van kijken, ervaren, luisteren en oprechte nieuwsgierigheid naar verhalen van mensen, ik heb er mijn werk van gemaakt.
Na mijn studie werkte ik binnen de geestelijke gezondheidszorg in een multidisciplinair team. Hierin werd een veelzijdigheid in kijken naar mensen versterkt: de individuele mens altijd verbonden met zijn omgeving, hoe richten mensen hun leven in?
Werkveld
1987 - Na de geboorte van onze drie dochters kwam ik op het spoor van de eerste ontwikkelingen rond (hoog)begaafdheid. In dit startende werkveld kon ik vanuit vele gesprekken intensief meevoelen wat het met mensen doet als zij zich, vaak voor het eerst, gezien en gehoord voelen, en hun echte verhaal kunnen vertellen. Samen gingen we op zoek naar gemeenschappelijke taal, vormgeven en verbinden, nationaal en internationaal. Mijn eigen ontwikkeling is hierdoor zeer verrijkt.
1991 - Met een rugzak vol unieke kennis en ervaring ben ik mijn eigen praktijk gestart: Meervoudige Integratie van Begaafdheid (MIB Utrecht). Vanuit groot vertrouwen kon ik meekijken in gezinnen en scholen, ik wilde steeds opnieuw zorgvuldig begrijpen wat de ander aanreikte.
Vanuit ontdekkingsdrang en gevoel van urgentie heb ik mezelf drie keer een langere periode vrijwillig ingezet voor startende organisaties. Het boeit mij om nieuwe kansen te verkennen en te creëren te midden van bestaande structuren.
1996 - 2014 Tijdens zeventien jaar mantelzorg kon ik van dichtbij meebeleven hoe het is om ouder te worden en afhankelijk te worden van anderen, tot voorbij het afscheid van het leven. Inmiddels ben ik zelf een generatie opgeschoven, van moeder naar oma.
2016 Deze bijzondere ervaring als mantelzorger integreer ik in mijn huidige werk met generatiegenoten in de derde levensfase. Mijn eigen senioriteit helpt mij om te ervaren welke vragen dit met zich meebrengt.
'Later is NU'
Ik ervaar vooral nieuwe vragen die uitnodigen om opnieuw naar herinneringen te kijken, verlies en verdriet aan te kijken, goede ervaringen te markeren. Daarmee ga ik ook op een nieuwe manier naar mezelf kijken, en daarmee naar de wereld. Een sterk besef van ‘later is NU’ en de eindigheid van het leven geven mij inspiratie. Waar zijn verhalen om mij heen, waar kan ik mij aan spiegelen? Waar wil ik aandacht aan geven? Hoe kunnen prioriteiten verschuiven? Hoe ga ik om met gevoelde tijdsdruk? Is er ruimte voor een nieuwe werkelijkheid met aandacht voor levensvragen en kansen voor nieuwe plannen en besluiten?
Generatiegenoten ontmoeten en meenemen
Ik ontmoet generatiegenoten met een sterke behoefte om verhalen te delen. Ik zie sommigen hierin vastlopen. Het voelt voor mij als vanzelfsprekend om generatiegenoten mee te nemen op weg naar groeiend inzicht in onszelf en onze omgeving, zodat we kracht en innerlijke rust ervaren en verlangens vormgeven.
Gezamenlijk kunnen wij bijdragen aan positieve beeldvorming van ouderen van nu. Wij zijn met zijn allen nog nooit eerder zo oud geworden.